Omiś to piracka twierdza z zamkiem piratów usytuowanym na najwyższym wzgórzu w okolicy. Panorama z zamku jest przepiękna i daje pełne pole widzenia na morze i okoliczne szczyty. Jeśli ktoś chciał zdobyć złoto piratów, musiał to zrobić z lądu – tylko tak mógł zaskoczyć rzezimieszków pustoszących Adriatyk. Samo zaskoczenie nie dawało gwarancji sukcesu. Zdobycie zamku w tak trudnym terenie było niemal niemożliwe. Czytaj dalej →

Południe Turyngii. Kraina Saale–Rennsteig obfitująca w góry, lasy, pola i rzeki. Parkową ścieżką w sercu miasteczka Rudolstadt dochodzę do biura zawodów, znajdującego się na lokalnym stadionie LA.  Następuje wymiana: Imię, Nazwisko na numer startowy i agrafki, a jako bonus dorzucają kartki na napój i jedzenie po dotarciu na metę. Kameralny bieg, na starcie zaledwie sześćdziesiąt osób. Czytaj dalej →

Rok temu powiedziałem sobie, że wrócę do formy sprzed  lat, a może nawet ją poprawię. Na krótkie dystanse jeszcze nie ma przełożenia (wierzę, że będzie), ale na setki już tak.  Dystanse w okolicach stu kilometrów w tym roku to zdecydowanie moja najmocniejsza strona. Tegoroczne starty za sobą to: Transgrancanaria 125, Ultramaraton Podkarpacki 115km, Ultra Turyngia 100km. Po złamaniu dziesięciu godzin w górskiej setce (setka setce nierówna), ostrzyłem sobie zęby na płaską stówę. Chciałem sprawdzić się i nie będę ukrywał, że walczę o przepustkę na Spartathlon. Zawody w Lipsku namierzyłem podczas wyjazdu na Ultra Turyngia. Nigdy płaskiej stówy nie biegłem. Mój debiut. Trasa do końca to płaska na koniec nie wyszła, bo całkowite wzniesienie terenu zegarek pokazał +430 metrów. Czytaj dalej →

Przez wszystkie lata biegania uzbierałem mały worek ze szlakami, które jako prywatne projekty chcę realizować. To właśnie wtedy spełniam się jako człowiek, biegacz. Odkrywam wrażenia i piękno natury. Uczę się, poznaje siebie i granicę strachu.Tym razem wybrałem się na Słowację do ‘’naszych wspólnych ‘’ cudownych Tatr. Głównym celem miała być kompletna Magistrala Tatrzańska  długości siedemdziesięciu dwóch kilometrów. No właśnie miała być. Czytaj dalej →

Letni piątkowy wieczór. Wioska w środkowej Turyngii – Fröttstädt. Wysiadam z regionalnego pociągu, kursującego regularnie na trasie Erfurt – Eisenach. Uderza mnie ciepło wiejskiego klimatu. Lokalne powietrze ukaja duszę. Wystarczyło pięć minut, aby dotrzeć do miasteczka biegacza.  Wszystko idealnie wkomponowane w krajobraz.  Czytaj dalej →

Oaza spokoju na Rynku w Rzeszowie odczuwalna była od pierwszej minuty mojego pobytu w tym mieście. Spontaniczna decyzja o starcie na dystansie 115km napawała mnie optymizmem oraz obawami. Pierwsze jaskółki pojawiły się już tej wiosny, ale ciągle jeszcze to nie jest to. Zawsze chciałem pojawić się na Podkarpaciu i gdy tylko nadarzyła się okazja, wykorzystałem ją. Bieg zaczyna się w środku nocy i kończy w dzień. I tak właśnie na dwie części ten bieg mogę podzielić. Noc i dzień. Czytaj dalej →

Jezioro Hohenwarte, które wije się jak wąż, zwane morzem Turyngii, a nawet fjordami znajduje się w zielonym sercu Niemiec – Land Turyngia. Dookoła Jeziora prowadzi szlak Hohenwarte Stausee Weg o długości około 70km i przewyższeniu około 2000+/-2000. Szlak ten na oku miałem już od dawna, ale dopiero teraz nadarzyła się okazja, aby go zaatakować.

Czytaj dalej →

Ląd! Panie Kapitanie! Ląd na horyzoncie!

Tak krzyczał majtek po stu dniach dryfowania po wodach Oceanu. Zanim niebo rozpierzchło się, przeżyli niewyobrażalny sztorm, jakiego nigdy wcześniej nie doświadczyli.

Wszyscy na prawą burtę! Trzy węzły! Żagiel w dół! Do wioseł!. Hiszpański kapitan wydając komendy z tyłu głowy zastanawiał się, czy wyspa jest zamieszkana, czy będą musieli walczyć, co oferuje wyspa i czego trzeba obawiać się. Hiszpańskie okręty, a było ich pięć dobiło do brzegu. Czytaj dalej →

Jadę pędzącym pociągiem odchodzącym z Pragi dwudziesta zero cztery.  Zanim do niego wsiadłem rozszyfrowałem błyskawicznie osoby na dworcu udające się na zawody. Mój numer startowy 077 uprawnił mnie do kryptonimu Zgłoś się! 077 Zgłaszam się! Śledzę wzrokiem nie tylko uczestników Stovki. Bez odbioru. Czytaj dalej →

Co nas napędza do biegania tak niewyobrażalnych dystansów?!. Na pewno nie można o nas powiedzieć, że jesteśmy normalni. Ale też nie, że jesteśmy nienormalni. Więc co można o nas powiedzieć? Otóż można o nas powiedzieć ludzie z pasją. Biorąc pod uwagę ogromny kilometraż jaki biegamy – Ludzie z Wielką Pasją. Choć w pojęciu ludzi, którzy na co dzień nie mają styczności z bieganiem zapewne myślą, że nie jesteśmy normalni. Czytaj dalej →